649
16 აპრილი 2024, 04:06
რამდენიმე დღის უკან აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარედ ჯემალ გამახარია აირჩიეს. ის ამ თანამდებობაზე მეორედ აირჩიეს და ამჯერადაც 5 წლის ვადით.
_ ბატონო ჯემალ, გილოცავთ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარის რანგში არჩევას. რამ განაპირობა ისევ თქვენი არჩევა ანუ ეს იყო ნდობის ფაქტორი, თუ არ იყო კონკურენტული გარემო ამიტომ ინერციით მოხდა თქვენი არჩევა ისევ?
_ უმაღლეს საბჭოში, რომ კონკურენტული გარემო არ იყო, ამის თქმა უბრალოდ უხერხულიც არის. აქ ნამდვილად არის კონკურენტული გარემო, არიან ადამიანები, რომლებსაც შესანიშნავად შეუძლიათ ძალიან დიდი საქმეები აკეთონ. ალბათ, კოლეგებმა იმსჯელეს და ასე გადაწყვიტეს.
ბოლო 5 წლის განმავლობაში, ჩვენ მოვახერხეთ ის, რომ ეს დაწესებულება, ეს ორგანო ნამდვილად ვაქციეთ იმ ორგანოდ, რომელიც იმ მოცემულობაში, რა მოცემულობაშიც ჩვენ საქმიანობა გვიწევს, ასრულებს თავის ფუნქციას და ძალიან კარგადაც. ასეთია ჩვენი კოლეგების საერთო შეფასება.რაც შეეხება კონკურენტულ გარემოს, მე კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, არიან აქ ისეთი ადამიანები, რომლებსაც ბევრად უფრო მაღალ თანამდებობებზეც უმუშავიათ და ძალიან დიდი გამოცდილება აქვთ საერთოდ ხელმძღვანელ თანამდებობებზე მუშაობის. ასე, რომ ამის პრობლემა აქ არ არსებობდა.
_ ჩვენ არაერთხელ მოგვისმენია, რას აკეთებენ აფხაზეთის სტრუქტურები, რატომ არიან, ჩვენ მათ ვერ ვირჩევთ, მოდიან აფხაზეთიდან და დეპუტატები არიან ისევ ის ხალხი, ვინც ოდესღაც 30 წლის წინ იყო არჩეული. მე მახსოვს თქვენი პოზიცია ამაზეც და ცნობილია ისიც, რომ კანონის თუ კონსტიტუციის მიხედვით, სანამ ტერიტორიას ვერ დავიბრუნებთ ეს ვერ მოხდება. მაგრამ თქვენ თვითონ რამდენად სამართლიანად თვლით აი ამ პროცესს, რომ ვერ ხდება გადარჩევა და თუ გაქვთ რამე მაგალითი, როგორ ხდება სხვა სახელმწიფოებში, სადაც ტერიტორიებია ოკუპირებული, რამე მსოფლიო მაგალითი თუ გვაქვს ისეთი, რის მიხედვითაც შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ახლა სხვანაირად ვერ გავაკეთებთ.
_ ჩვენ თვეში ერთხელ, ორ თვეში ერთხელ გვაქვს ძალიან ხშირი შეხვედრები ასობით დევნილთან, მაგრამ ამ საკითხს არავინ არ აყენებს, თუმცა გეთანხმებით, კი არიან ცალკეული პიროვნებები, ვინც ასე თვლის. მე არ მინდა მათ შევეხო, თუ რამდენად აქვთ ასეთი განცხადებების გაკეთების მორალური უფლება საერთოდ აფხაზეთზე ილაპარაკონ, მაგრამ ეს მათი საქმეა. საქმეში ჩახედულ გამოცდილ ადამიანს ძალიან კარგად ესმის, რომ ტერიტორიის გარეშე არჩევნები არ ტარდება. დევნილობა არის დიდი უსამართლობა და ყველაფერი, რაც დაკავშირებულია დევნილობასთან, მთელი თავისი ხელისუფლებით, ყველაფრით ერთად აღებული ეს არის დიდი უსამართლობა და დიდი უბედურება, დიდი ტრაგედია. ამ ტრაგედიით მანიპულირება და კიდევ ტრაგედიას ტრაგედია, რომ მივუმატოთ არის ყოვლად დაუშვებელი. ტრაგედია იქნება ის, თუ ჩვენ ისეთივე ორგანოს, როგორც არის ენგურს გაღმა ავირჩევთ აქ - ენგურს გამოღმა. ამით ჩვენ საერთოდ გამოვემშვიდობებით აფხაზეთს. ერთადერთი ძაფი, რითაც ვართ დაკავშირებული იმ ტერიტორიასთან ეს არის იქ არჩეული ხელისუფლება. სხვა ძაფი, სხვა კავშირი იმ ტერიტორიასთან არ არსებობს და ამის გაწყვეტა იქნებოდა დიდი შეცდომა და დანაშაულის ტოლფასი.
ამიტომ ჯერ კიდევ 95 წელს, როცა მოხდა აღდგენა უმაღლესი საბჭოსი, ეს ქვეყანა დანგრეული იყო ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით, მაგრამ იმდენად მნიშვნელოვანია შენარჩუნება იქ არსებული ხელისუფლების, რომ იმ განადგურებულმა ქვეყანამაც კი ეს ზედმეტი ხარჯი აიღო თავის თავზე და აღადგინა აფხაზეთის უმაღლესი საბჭო.
ჩვენ გვაქვს რამოდენიმე სხვადასხვა წინადადება, რომელსაც განვიხილავთ ცენტრალურ ხელისუფლებასთან ერთად - მომავალში, როდესაც ფიზიკურად არ იქნება აფხაზეთის უმაღლესი საბჭო, ავირჩიოთ დევნილთა წარმომადგენლობითი ორგანო და ამ ორგანოს მეშვეობით ჩვენ მივხედოთ დევნილების სოციალურ საკითხებს, ეკონომიკურ და სხვა საკითხებს. ესაა ერთადერთი გამოსავალი. ასევე, განვიხილავთ, რომ დევნილებს თავიანთი წარმომადგენლობა საქართველოს პარლამენტშიც უნდა ჰყავდეთ. ასევე, დევნილებს უნდა ჰყავდეთ თავისი წარმომადგენლობა იმ საკრებულოებში, იმ მუნიციპალიტეტებში, სადაც დიდი რაოდენობით არიან დევნილები წარმოდგენილი. ჩვენ ეს საკითხები დაყენებული გავქვს. ჯერჯერობით, პარალემენტში, სამწუხაროდ ვერ მოხერხდა წარმომადგენლების არჩევა, მაგრამ ძალიან ბევრ საკრებულოში, ყველაში არა და მათ შორის, თბილისში, რაც სამწუხაროა, მაგრამ ძალიან ბევრ საკრებულოში გათვალისწინებული იქნა ჩვენი წინადადება და დევნილები არიან წარმოდგენილი, რომლებთანაც ძალიან აქტიურად ვთანამშრომლობთ.
_ როდისთვის ელოდებით ამას, თუ ელოდებით?
_ არ ვიცი, ახლაც იქნება ეს საკითხი დაყენებული. ჩათვალეთ, რომ თქვენთან, რომ ვსაუბრობ ამ თემაზე ნიშნავს იმას, რომ ჩვენ ამ საკითხს არ ვხსნით დღის წესრიგიდან, იმიტომ რომ ეს არის სახელმწიფოს ინტერესებში. ამიტომ ეს უნდა გაკეთდეს და აქედან ძალიან დიდ ეფექტს მივიღებთ. და თუ ჩვენ ავყვებით ვიღაც არასერიოზული ადამიანების მოწოდებებს, ამით ძალიან დიდ პოლიტიკურ შეცდომას დავუშვებთ და გავწყვეტთ იმ ერთადერთ ხაზს, რომელიც გვაკავშირებს აფხაზეთთან.
_ ბატონო ჯემალ ცნობილია თქვენი ჰუმანიტარული ღონისძიებები, იგივე დევნილთა ჩასახლებაში, კულტურულ-შემეცნებითი ხაზითაც. ახლა რას აპირებთ, როგორც ახალი არჩეული თავმჯდომარის რანგში? გაქვთ თუ არა უფრო მეტი აქტიურობის გეგმა მიზნად და რას უფრო მეტად მიაქცევთ ყურადრებას, რა იქნება თქვენი პრიორიტეტი?
_ ორიოდე სიტყვა აი ამ ჰუმანიტარულ აქციაზე, რომელიც თქვენ ახსენეთ. ყველამ ერთად გადავიტანეთ რამდენიმე წლის წინ პანდემია. ეს იყო დიდი ტრაგედია მოგეხსენაბთ. მაშინ თქვენ ალბათ გახსოვთ, რომ საქართველოს მთავრობამ, პარლამენტმა, ყველა სახელმწიფო დაწესულებამ თავიანთი ხელფასების ნაწილი გადარიცხა სპეციალურად შექმნილ ფონდში და დაეხმარა ადამიანებს, რომლებსაც ძალიან უჭირდათ.
ბუნებრივია, ჩვენც ამაში მივიღეთ მონაწილეობა. აღმოჩნდა, რომ ეს დახმარება ძალიან სჭირდება, თურმე ადამიანებს. დახმარება ერთხელ რომ წავიდა მთელი ქვეყნის მასშატბით, მერე ჩვენთან გრძელდებოდა ზარები. სტუდენტები დაგვიკავშირდნენ, რომლებიც იყვნენნ ოკუპირებული ტერიტორიიდან. ჩაკეტილი იყვნენ სახლში. უკან ვერ ბრუნდებიან, ტრანსპორტი არ მუშაობდა. ფული გამოელიათ, ადამიანები შიმშილობდნენ. რა ქნან? რომ გაიგეს პროდუქტები დავარიგეთ დევნილთა ჩასახლებაში, გვირეკავდნენ სხვებიც იქნებ ჩვენც დაგვეხმაროთო. ასეთი ზარი იყო უამრავი. ქვეყანაში ერთჯერადი აქცია იყო. ჩვენ მეორე თვესაც გავაკეთეთ, მესამე თვესაც გავაკეთეთ და ვაგრძელებთ დღემდე. მაგრამ ახლა რა ხდება, ეს აქცია უბრალოდ ჰუმანიტარული აქცია კი არ არის, ეს ვაქციეთ ჩვენ დევნილებთან შეხვედრის ერთ-ერთ ფორმად. ჩვენ მივდივართ, რა თქმა უნდა წინასწარ ვუკავშირდებით ადგილზე. მოგეხსენებათ, წარმომადგენლობა გვყავს ყველა რეგიონში. სამეგრელო-ზემო სვანეთის წარმომადგენლობა გვყავს, იმერეთში გვყავს წარმომადგენლობა, რომელიც მოიცავს გურიასაც, აჭარასაც, რაჭა-ლეჩხუმს, აღმოსავლეთ საქართველოს ცალკე წარმომადგენლობა ჰყავს და ჩვენ მათი მეშვეობით ვადგენთ პრობლემურ ჩასახლებას და მივდივართ იქ. მივდივართ არა უბრალოდ, რომ საჩუქრები გადავცეთ, არამედ შევისწავლოთ იქ არსებული პრობლემები. ჩვენთან ერთად მოდის ადგილობრივი მუნიციპალიტეტის წარმომაგენელი, როგორც წესი, პირველი პირი. დევნილთა სამინისტროდან, დავით ფაცაციას სამინისტროდან მოდის ან ბატონი დავითი ან მისი მოადგილე. ე.ი. უმაღლესი საბჭო, ჩვენი აღმასრულებელი ხელისუფლება, ადგილობრივი მუნიციპალიტეტი ვიკრიბებით, ვხვდებით ამა თუ იმ ჩასახლებაში მცხოვრებ ადამიანებს და ადგილზევე ვაგვარებთ ბევრ პრობლემას.
თუ არის ისეთი პრობლემა, რომელიც უკვე ცენტრალური ხელისფლების პრეროგატივაა, ამას უკვე არა დევნილები, არამედ ჩვენ ვაყენებთ ცენტრალური ხელისუფლების წინაშე და ჩვენი დაყენებული საკითხი გასაგები მიზეზების გამო, შეიძლება უფრო ადრე და სწრაფად მოგვარდეს, ვიდრე რიგითი დევნილი ადამიანის, რომელმაც კარაგდ არც იცის ვის მიმართოს, როგორ მიმართოს. ასე რომ, ეს აქცია არის დევნილებთან შეხვედრების ერთ-ერთი ფორმატი.
_ რა სიხშირით ტარდება?
_ ორ თვეში ერთხელ, მაგრამ ტარდება არა რომელიმე ერთ ჩასახლებაში, არამედ რამდენიმეში. როგორც წესი, მივდივართ რამდენიმე ჩასახლებაში და მივდივართ საჩუქრებით. ეს საჩუქრებიც დევნილებს ძალიან მოსწონთ.
წამოვიდა ახალი თაობა, რომელიც დევნილობაში ცხოვრობს და ჩვენ გვინდა ეს ადამიანები გავიცნოთ. ჩვენ ვიცნობთ იმათ კარგად, ვინც გამოვიდა სოხუმიდან, მაგრამ აქ დაბადებულები და გაზრდილები დღეს უკვე 30-32 წლისაა. ვინც აქ დაიბადა დღეს უკვე ზრდასრული ადამიანია, დამოუკიდებელი პიროვნებაა და არიან უფრო პატარებიც 20 წლის სტუნდები, წარმატებული მოსწავლეები. ჩვენ ვცდილობთ მათ გაცნობას, ვეხმარებით. ვცდილობთ მათ წახალისებას. ვაჯილდოვებთ სხვადასხვა ჯილდოებით ამ ადამიანებს, წარმატებულებს, ახალგაზრდა სპორტსმენებს და ა.შ. ერთი სიტყვით, ეს თავიდან მართლა ჰუმანიტარული აქცია ჩვენ ვაქციეთ ძალიან სერიოზულ რაღაც პოლიტიკურ აქციად, სადაც ხდება დევნილებთან ჩვენი ურთიერთობის გაღრმავება, კავშირის გამყარება და ეს კავშირი ბოლო წლების განმავლობაში ძალიან განმტკიცდა.
ჩვენ საკანონმდებლო ორგანო ვართ, უპირველეს ყოვლისა და ბუნებრივია ჩვენი მთავარი საქმე ეს არის საკანონმდებლო საქმიანობა. რადგანაც დევნილობაში ვიმყოფებით, ბევრი კანონი არ გავქვს, სულ რაღაც 4 კანონი გვაქვს და ამაზე მაინცდამაინც დიდი მუშაობა საჭირო არ არის. ის შემუშავებულია და ზოგჯერ ხდება გარკვეული ცვლილებები, მაგრამ ეს დიდი პრობლემა არ არის.
ჩვენი პრობლემა საკანონმდებლო სფეროში გახლავთ ის, რომ საქართველოს კანონებში, იქ სადაც ეს აუცილებელია და საჭიროა, მოვახდინოთ ცვლილებების ინიცირება. ჩვენ საკანონმდებლო ინიციატივის უფლება გვაქვს. მოვახდინოთ ინიცირება ისე, რომ შევუმსუბუქოთ ცხოვრება დევნილებს. რაც აფხაზეთს ეხება, რაც ავტონომიებს ეხება, ასეთ კანონებში შევიტანოთ აუცილებელი ცვლილებები, რაც თავის დროზე გათვალისწინებული არ იყო.
_ მაგალითად?
_ აი, მაგალითად ამ ბოლო 5 წლის განმავლობაში ჩვენ მოვამზადეთ 13 კანონპროექტი აფხაზეთის მთავრობასთან ერთად. როდესაც აფხაზეთის მთავრობას მუშაობის პროცესში საქართველოს რაღაცა კანონი უშლის ხელს, რომ მან ესა თუ ის პროგრამა განახორციელოს, ამის შესახებ ის უმაღლეს საბჭოში შემოდის და შემდეგ ჩვენ წარვადგენთ საქართველოს პარლამენტში შესაბამის ცვლილებას. ბოლო 5 წლის განმავლობაში 13 კანონპროექტი წარვადგინეთ საქართველოს პარლამენტში. ეს არის სამჯერ მეტი ვიდრე უმაღლესი საბჭოს დევნილობაში არსებობის მთელ მანძილზე და ამ მუშაობის გაგრძელებას ვაპირებთ.
თქვენ ხედავთ, საქართველოს პარლამენტი რამდენ კანონს იხილავს. სულ ბოლო დრომდე ყველა ეს კანონპროექტი ჩვენთანაც მოდიოდა დასკვნისთვის. ერთ-ერთი ის უწყება ვართ, რომელმაც საქართველოს კანონებშიც უნდა ჩაიხედოს და თავისი დასკვნა უნდა წარადგინოს. 650ზე მეტი კანონი შემოვიდა ამ 5 წლის განმავლობაში და შესაბამისმა კომიტეტებმა განიხილეს. ზოგიერთთან გვქონდა შენიშვნა, ზოგიერთთან არ გვქონდა.
საკანონმდებლო მუშაობა ეს არ არის პატარა საქმე, ამას ძალიან დიდი დრო და რაც მთავრია კიდევ, ინტელექტი ჭირდება. ჩვენ ეს ხალხი, ინტელექტუალები და გამოცდილი, პროფესიონალი იურისტები მოვიყვანეთ საბჭოში სამუშაოდ.
ამ ეტაპზე ვმუშაობთ, დევნილთა შესახებ კანონზე. გვსურს ასევე ოკუპირებული ტერიტორიის შესახებ კანონში გარკვეული ცვლილება შევიტანოთ და ეს კანონპროექტები მოვამზადოთ. ამასს საკითხის წინასწარ შესწავლა სჭირდება, რაც ახლა მიმდინარეობს. მიდის მუშაობა ზოგადი განათლების შესახებ კანონში ცვლილების შესახებ, რომელიც უკავშირდება ჩვენს ოკუპირებულ ტერიტორიას, სადაც განათლება ქართულ ენაზე აკრძალულია და ვცდილობთ, რომ ამ უბედურებას, ამ დიდ ტრაგედიას რაღაცნაირად დავუპირისპირდეთ და შესაბამისი საკანონმდებლო ბაზა შევქმნათ, რომ სახელმწიფომ შეძლოს სათანადო ზომები მიიღოს და ქართულენოვანი განათლება აქედან მივაწოდოთ იქ მაცხოვრებელ ადამიანებს. ამას ყველაფერს საკანონმდებლო რეგულირება სჭირდება.
არის სხვა საკითხებიც. ჩვენ არ ვართ დევნილების ხელისუფლება. დევნილების ხელისუფლება ვართ იმდენად, რამდენადაც ეს დევნილები აფხაზეთიდან არიან. ჩვენ ვართ აფხაზეთის ხელისუფლება, ამიტომ უმაღლესი საბჭოს ერთ-ერთი მთავარი საზრუნავი არის ენგურს გაღმა ტერიტორია, რა ხდება ენგურს გაღმა, რა პროცესები მიდის. უმაღლეს საბჭოში არის ხუთი კომიტეტი. ხუთივე კომიტეტი თავისი პროფილის მიხედვით სწვლობს იქ არსებულ ვითარებას, ვთქვათ, იურიდიული კომიტეტი სწავლობს დეფაქტო კანონმდებლობაში რა ხდება, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის კომიტეტი, საფინანსო-საბიუჯეტო, ადამიანის უფლებები, განათლების კომიტეტი, ყველა თავისი კუთხით სწავლობს იქ არსებულ მდგომარეობას და პერიოდულად მოახსენებს უმაღლეს საბჭოს და არა მარტო მოახსენებს, ჩვენ შესაბამის განცხადებებს ვაკეთებთ ამასთან დაკავშირებით.
ოკუპირებულ ტერიტორიაზე თქვენ კარგად იცით, რომ მიმდინარობს ძალიან მძიმე პროცესი, რომელსაც მცოცავი ანექისა ჰქვია. იქ მიდის ოკუპანტი სახელმწიფოს მიერ სხვადასხვა ობიექტების მითვისება ჩვენი საკუთრების მითვისება და ა.შ. საოკუპაციო რეჟიმს, დეფაქტო ხელისუფლებას, რომელიც იქ არსებობს, რუსეთი აიძულებს ხელი მოაწეროს ამა თუ იმ შეთანხმებას მოსკოვთან, ამა თუ იმ ხელშეკრულებას, რომლის განხორციელებაც თავისთავად იწვევს ოკუპაციის გადაზრდას ანექსიაში. ჩვენი იურისტები ამზადებენ შესაბამის დადგენილებებს და ჩვენი დადგენილებით ვაუქმებთ და ბათილად ვაცხადებთ იმ ხელშეკრულებებს, რომელთა ძალით ბიჭვინთა გადაეცა რუსეთს, აერპორტი გადაეცა რუსეთს. მოქალაქეობის შესახებ რაღაც შეთანხმებაა, რომელიც რუსებსაც აძლევს უფლებას, რომ აფხაზეთის მოქალაქეები გახდნენ და ა.შ. ძალიან ბევრი შეთანხმება არის, რომელმაც პირდაპირ კატასტროფული შედეგები შეიძლება მოიტანოს და მოიტანს თუ ოკუპაცია დიდხანს გაგრძელდა. აი ყველაფერ ამას ჩვენ პოლიტიკურად და სამართლებრივად ვუპირისპირდებით.
ამ დადგენილებებში პოლიტიკური შეფასება ეძლევა იმ პროცესებს, რომელიც იქ მიმდინარეობს და შესაბამის დადგენილებას ვიღებთ აქედან გამომდინარე. შესაძლოა, დღეს ვიღაცას მოეჩვენოს, რომ ეს მაინცდამაინც სერიოზული არ არის იმიტომ, რომ გავლენას ვერ ახდენს იქ მიმდინარე პროცესებზე, მაგრამ ხვალ და ზეგ როდესაც ეს ოკუპაცია დასრულდება ჩვენ ვიხელმძღვანელებთ არა ბჟანიას მიერ ხელმოწერილი რაღაცა ფარატინა ქაღალდებით, არამედ ლეგიტიმური ხელისუფლების დადგენილებებით და ბათილად იქნება გამოცხადებული ყველა ის შეთანხმება, რომლის ძალითაც რუსეთი აგრძელებს აფხაზეთის ტერიტორიის ნაბიჯ-ნაბიჯ მითვისებას, ათვისებას ეკონომიკურად და მერე აპირებს დემოგრაფიულადაც. ჩვენ ამით ვუპირისპირდებით ოკუპაციას. ეს არის დეოკუპაციის პოლიტიკის განხორციელების კუთხით ჩვენ მიერ გადადგმული ნაბიჯები. ამით ვეხმარებით ჩვენს სახელმწიფოს აფხაზეთის დეოკუპაციისათვის ბრძოლაში.
_ სახალხო დიპლომატია, თვითონ დეფაქტო თავმჯდომარემ განცხადება გააკეთა, რომ რაც უფრო მალე აღიარებს საქართველო აფხაზეთის დამოუკიდებლობას იქნება ბევრად უკეთესი. ანუ ის დრწმუნებულია, რომ ჩვენ მოგვიწევს მათი დამოუკიდებლობის აღიარება, ამას როგორ აფასებთ?
_ ღრმად დარწმუნებული ვარ ბჟანიას ამისი თვითონ არ სჯერა. თქვენ თუ მიაქციეთ ყურადღება არავის ამაზე კომენტარი თბილისში არ გაუკეთებია. რადგან ეს არის არასერიოზული განცხადება. ბჟანიას ერთადერთი რამ ევალება, რომ შეწყვიტოს აფხაზეთის ტერიტორიის გასხვისება, ის ბოლო წლების განმავლობაში უხვად არიგებს აფხაზეთის მიწებს, რომელიც აფხაზებს და ქართველებს ეკუთვნის და არა რუსებს.
ჩვენ მალე დავბრუნდებით. ეს მან ძალიან კარგად უნდა იცოდეს და მას მოეთხოვება პასუხი თუ ამ პოლიტიკას გააგრძელებს. პოლიტიკას, რომელიც არა მარტო ქართველების ინტერესებს, არამედ აფხაზების ინტერესებსაც ეწინააღმდეგება. ამიტომ ბჟანია ვერ ბედავს კიდევ სხვა რაღაც ხელშეკრულებების დადებას და მის განხორციელებას.
რაც შეეხება სახალხო დიპლომატიას, სხვათაშორის ამ სახალხო დიპლომატიის წინააღმდეგ ახლა ე.წ. საგარეო საქმეთა მინისტრი ხმალამოღებული იბრძვის. იმიტომ რომ მას თავისი შედეგები მოაქვს. ადრე ძალიან გახმაურებული იყო სახალხო დიპლომატია. ბოლო წლების განმავლობაში მიჩუმდა, მაგრამ მინდა დაგარწმუნოთ მუშაობა უფრო ინტენსიურად მიმდინარეობს, ვიდრე ეს იყო ადრე.
სწორედ, ამან შეაშფოთა როგორც ოკუპანტი ქვეყანა, ასევე ამ ოკუპანტების წარმომადგენლები, ეს ბჟანია იქნება თუ არძინბა, ამით არიან შეშფოთებულები და ამიტომ ძალიან დიდ წინააღმდეგობას უწევენ. რა თქმა უნდა, სახალხო დიპლომატია გაგრძელდება. ძალიან კარგად მუშოაბს სახელმწიფოს მიერ შემუშავებული პროექტი „ნაბიჯი უკეთესი მომავლისკენ“. ძალიან ბევრი აფხაზი ჩამოდის აქ და არა მარტო სამკურნალოდ სხვათაშორის, არამედ ეკონომიკური ურთიერთობების ასაწყობად, განათლების მისაღებად. მაგალითად ამ დღეებში გადმომცეს ერთ-ერთი სოხუმელი გოგონას გვარი,სახელი და ვინაობა, რომელიც თბილისში აპირებს განათლების გაგრძელებას. ახლა ამთავრებს სკოლას. ეთნიკურად აფხაზი, ძალიან ცნობილი ოჯახის შვილი და ეს პროცესი მე დარწმუნებული ვარ გაგრძელდება.
სახალხო დიპლომატიისგან არ უნდა მოვითხოვოთ იმაზე მეტი, რაც სახალხო მას შეუძლია. სახალხო დიპლომატიას შეუძლია ადამიანებს შორის ურთიერთობა დაათბოს. როცა აფხაზებს ჩასჩიჩინებენ, ქართველები მათი მტრები არიანო, სახალხო დიპლომატიის მიზანი არის ვაჩვენოთ, რომ მტრები კი არ ვართ, ნათესავები ვართ, მართლა ძმები ვართ. ჩვენ თანამოგვარეებს დიდ პატივს ვცემთ და ნათესავად მიგვაჩნია. აფხაზური გვარების 60-70 %-ს ჰყავს ქართველი თანამოგვარე. აქედან გამომდინარე, ჩვენ ვართ სისხლით ნათესავები. არა მოსისხლე მტრები, არამედ სისხლით ნათესავები ვართ. ეს ჩანს შეხვედრებიდან, რომელიც ქართველებსა და აფხაზებს შორის პერიოდულად იმართება, შეიძლება ეს შეხვედრები არ გასაჯაროვდეს, მაგრამ ნამდვილად ტარდება ასეთი შეხვედრები, რომლებიც უაღრესად თბილ გარემოში მიმდინარეობს.
სწორედ, სახალხო დიპლომატიამ ამ კუთხით უნდა იმუშაოს და მუშაობს კიდეც.
| სარეკლამო ადგილი - 11 650 x 60 |
